Sommige mensen beweren dat landen zich uitsluitend moeten richten op het ontwikkelen van economie om armoede te elimineren, terwijl anderen vinden dat de ontwikkeling tot milieuproblemen leidt en daarom moet worden stopgezet.Het lijkt mij dat het slechts een kwestie is van verschillende nadruk: beide opvattingen hebben hun rechtvaardiging afhankelijk van de behoefte van verschillende landen.

Aan de ene kant is het logisch dat verarmde landen prioriteit moeten geven aan de hausse in de economie boven de gevolgen ervan voor het ecosysteem.Vanuit het perspectief van de voorstanders hiervan is het probleem dat deze naties uitputten niet de habitat van flora en fauna, maar de achtergebleven economie, of deze nu een lage productiviteit in de landbouw is, onvoldoende investeringen in infrastructuur of de miljoenen doden door honger en ziekten.Gezien dit wordt het stimuleren van economische groei gekroond als van het grootste belang bij het verstrekken van de middelen om deze problemen aan te pakken.Een overtuigend voorbeeld is China, waar de razende economische groei van de afgelopen halve eeuw een dramatische afname van de arme bevolking en de uitbanning van hongersnoden heeft laten zien.
Hoewel het argument een rol speelt in minder ontwikkelde regio's, is het niet voldoende gerechtvaardigd om die regio's het zwijgen op te leggen
milieuactivisten protesteren op straat in geïndustrialiseerde landen, die de nadelige gevolgen in combinatie met de economische beloningen al hebben ervaren.In Amerika is het bijvoorbeeld de populariteit van personenauto's die de grote boosdoener is geworden van de toename van kooldioxide.Ook kunnen de kosten om de schadelijke gevolgen van sommige industriële projecten aan te pakken hun bijdrage aan het belastingstelsel ruimschoots te boven gaan, gezien de langdurige bodemerosie en verontreiniging van de rivier als gevolg van de gevaarlijke vervuiling - deze zorg vanuit een economisch perspectief leidt ook tot de bewering dat de bloei mag niet ten koste gaan van het milieu.
Tot slot, elke verklaring heeft zijn rechtvaardiging vanuit een bepaald perspectief, ik zou zeggen dat opkomende economieën lessen kunnen trekken uit de geïndustrialiseerde landen in hun ervaringen met de relatie tussen ontwikkeling en ecologisch systeem, en daarom een ​​meer omvattende strategie kunnen initiëren die aan hun vraag voldoet.